Έτσι να πάλι έρχεται το Πάσχα.
Η οποία επανάληψη φέρνει αναμνήσεις.
Οι γιορτές το έχουν αυτό.
Τι σου είναι ο άνθρωπος.
Κάθε χρόνο τα ίδια.
Που τελικά τι σημαίνει χρόνος.
Ο χρόνος είναι αόριστη έννοια.
Ο χρόνος μοιάζει με ποτάμι που συνεχώς κυλάει και παρασύρει όλα μας τα όνειρα;
Κάπου διάβασα πως “η έννοια του χρόνου συνδέεται άμεσα με την κίνηση των ουράνιων σωμάτων! Οι μέρες, οι νύχτες, οι εποχές δεν υπήρχαν, πριν γεννηθεί ο ουρανός, αλλά γεννήθηκαν μαζί του”.
“Ο πλατωνικός χρόνος, αποτελεί την κινητή εικόνα της αιωνιότητας”.
Στην ουσία, για τον Πλάτωνα, ο Χρόνος είναι η αντανάκλαση της αιωνιότητας, η “προβολή” αυτού που θεωρείται αμετάβλητο και “κατοικεί” στη “σφαίρα” των αναλλοίωτων και άφθαρτων ιδεών!!!
Εγώ τον χρόνο τον μετρώ με το τι κάνω στη ζωή μου.
Τι μου δίνει η δουλειά μου.
Τι γεύομαι.
Τι κάνω και τι λέω με τους φίλους μου.
Με τα ταξίδια μου.
Με τις γιορτές.
Ναι, λοιπόν, άντε και φέτος έρχεται το Πάσχα.
Θα ξεχάσουμε την κρίση, τον πόλεμο, την πανδημία, τις Μήδειες, ακόμα και τον εαυτό μας με τους όποιους προβληματισμούς και θα σουβλίσουμε αρνιά, θα ζυμώσουμε τσουρέκια, θα μαζευτούμε γύρω από ένα τραπέζι, θα τσουγκρίσουμε αυγά, θα πιούμε γιορτινά και θα γελάσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Μη σου πω ούτε σήμερα…!
Με ένα ποτήρι κρασί, γύρω από ένα πασχαλινό τραπέζι ανθίζει ο κόσμος κι ο ντουνιάς.
Τραγούδια ξεγνοιασιάς, κουβέντες φιλοσοφημένες, γλέντια, νέα και παλιά, βρίσκουν κοινά ενδιαφέροντα.
Θυμόμαστε τους νεκρούς μας, νοσταλγούμε τις αλλοτινές μέρες άλλων πασχαλινών γλεντιών.
Εκείνα τα παιδικά χρόνια μας.
Πάντα παρόντα σε τέτοιες γιορτές.
Άσπρες μαργαρίτες μαζί με λίγες κατακόκκινες παπαρούνες με τη ρίζα μέσα στις φαγιάνζες, κι ο πλανόδιος φωτογράφος, ο κυρ Στρατής ο Χουτζαίος να μας διορθώνει το στιλ για να μας απαθανατίσει για πάντα. Καλοντυμένοι όλοι, πασχαλινοί.
Φέτος μπορεί να σκεφτούμε πως κάθε πέρσι και καλύτερα.
Ας παρακάμψουμε κάθε δυσάρεστη σκέψη.
Ας κάνουμε διαλείμματα στα δύσκολα για να χαρούμε, να θυμηθούμε, να γιορτάσουμε.
Ας ξεκινήσουμε τις προετοιμασίες για ένα όμορφο Πάσχα χωρίς μίζερες σκέψεις.
Όλοι το χρειαζόμαστε.
Σμυρνιά ή σμυρνέικα πασχαλινά κουλουράκια
Υλικά
500 γρ. βούτυρο αιγοπρόβειο από το νησί μας
2½ φλιτζ. ζάχαρη
2 κρόκοι αυγών
2 βανίλιες
1 κρασοπότηρο κονιάκ
1 νεροπότηρο χυμός πορτοκαλιού φρέσκος
1.500 γρ. περίπου αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
Για την επάλειψη
10 κρόκοι αυγών χτυπημένοι
Εκτέλεση
Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο κρύο μέχρι να ασπρίσει καλά.
Προσθέτουμε τη ζάχαρη και χτυπάμε μέχρι να διαλυθεί.
Ρίχνουμε τους κρόκους έναν-έναν και προσθέτουμε τις βανιλίνες.
Έπειτα ρίχνουμε το κονιάκ και τον χυμό πορτοκαλιού και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
Προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι.
Η ζύμη πρέπει να είναι μαλακή και ελαστική.
Δοκιμάζουμε να πλάσουμε ένα κουλούρι και κρίνουμε αν θα χρειαστεί περισσότερο αλεύρι.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
Στρώνουμε λαδόκολλες στα ταψιά του φούρνου.
Κόβουμε κομματάκια ζύμης βάρους 30 γρ. το καθένα, τα πλάθουμε σαν βαρκούλες. Εναλλακτικά, βέβαια, μπορούμε να τα πλάσουμε σε στρογγυλά κουλουράκια ή πλεξούδες.
Αραδιάζουμε τα κουλουράκια στις λαμαρίνες, σε κάποια απόσταση μεταξύ τους.
Τα αλείφουμε καλά με τους κρόκους και φουρνίζουμε.
Ψήνουμε τα σμυρνέικα κουλουράκια, για περίπου 25-30 λεπτά, μέχρι να αποκτήσουν χρυσαφένιο χρώμα.
