Του Αριστείδη Καλάργαλη
«Φαρμακείο είναι αυτός», λέμε για κάποιον, ένα μαγαζί ή μια επιχείρηση που έχει υψηλές τιμές· είναι ακριβό. Αυτή η φράση έμεινε από παλιά, τότε που οι τιμές των φαρμάκων ήταν πολύ υψηλές, όχι πως τώρα δεν είναι σε κάποια φάρμακα. Τα έξοδα για ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη ήταν μεγάλα. Έτσι ο κάθε οικογενειάρχης έβαζε στην άκρη χρήματα, αποταμίευε, «για ώρα ανάγκης». Κι αυτή η ανάγκη ήταν μία· όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσει κάποιο σημαντικό θέμα υγείας, το οποίο έχει πολλά έξοδα.
Με τα χρόνια και κάποιες καλές πολιτικές υπήρξε καλή αντιμετώπιση των θεμάτων υγείας των πολιτών. Αυτό έγινε με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και με υπουργό τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά, έναν σημαντικό πολιτικό, που δυστυχώς μας άφησε πρόωρα. Δυστυχώς κατά τα μνημονιακά χρόνια υπήρξε πισωγύρισμα στο θέμα παροχή υγείας. Επικράτησε η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, κατά την οποία όλα είναι για πώληση. Ας θυμηθούμε νεοδημοκράτες υπουργούς, προεξάρχοντος του κ. Γεωργιάδη, τι έπραξαν και τι έλεγαν. Δεν χρειάζονται τόσα νοσοκομεία· έτσι έκλεισαν κάποια, καθιέρωσαν το «εξέταστρο» (των πέντε ευρώ) για κάθε επίσκεψη σε νοσοκομείο. Γενικότερα, περιορίστηκε το ΕΣΥ.
Δυστυχώς ήρθε το γύρισμα του χρόνου, κι έφερε τον κορονοϊό. Η πανδημία που ακολούθησε αντιμετωπίστηκε από αυτό το δημόσιο σύστημα υγείας, με λίγους γιατρούς και νοσηλευτές, λίγες ΜΕΘ, διάφορες ελλείψεις σε υλικά. Τότε οι πολέμιοι του ΕΣΥ στηρίχτηκαν στη δημόσια υγεία. Αλλά και πάλι δεν ενισχύθηκε. Είχαμε τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια, τις ευχαριστίες, τα μπράβο και τα ζήτω, αλλά μέχρι εκεί. Δηλαδή μέχρι τα λόγια. Δεν έγιναν οι απαραίτητες προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, δεν δημιουργήθηκαν οι ανάλογες ΜΕΘ, γενικότερα δεν δαπανήθηκαν όσα χρήματα ήταν και είναι απαραίτητα. Η ηρωικότητα των γιατρών έμεινε στα λόγια. Αντίθετα υπήρξαν αρκετές άστοχες, κακές δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων για τις εντατικές, τους γιατρούς. Ακόμα κλήθηκαν σε απολογία γιατροί, γιατί δημοσιοποίησαν τις απόψεις τους, ήρθαν σε αντίθεση με διοικητές νοσοκομείων. Σήμερα δεν επιτρέπεται να κάνουν δηλώσεις, αν δεν πάρουν άδεια.
Και φτάνουμε στα εμβόλια και στα δικαιώματά τους, στην πατέντα. Την οποία σήμερα έχουν οι μεγάλες, παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρείες. Μόνο που στην έρευνα για τα εμβόλια συνέβαλλαν οικονομικά και τα κράτη. Τα λεφτά που δαπανώνται για την αγορά των εμβολίων είναι πολλά, μα πάρα πολλά. Οπότε οι εταιρείες έχουν και θέλουν να έχουν τον έλεγχο μέσω της πατέντας. Έτσι η πρόταση του αμερικανού προέδρου, Μπάιντεν, ανακάτωσε τα νερά, ξάφνιασε τους άλλους ηγέτες. Πώς ένας πρόεδρος, της μεγαλύτερης καπιταλιστικής χώρας, έκανε τέτοια πρόταση; Η οποία, αν το καλοσκεφτούμε, είναι αντίθετη με όσα πράττουν και πιστεύουν οι περισσότεροι αρχηγοί κρατών. Για τον ίδιο τον Μπάιντεν λέγανε ότι θα είναι άχρωμος και μεταβατικός· δεν θα κάνει κάτι το ιδιαίτερο στη θητεία του. Κι όμως άλλαξε η πολιτική της Αμερικής στο θέμα αντιμετώπισης του κορονοϊού, με δαπάνη χρημάτων, μαζικούς εμβολιασμούς, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του. Με την άρση της πατέντας μπορεί να παραχθούν και από άλλες εταιρείες, και κρατικές, εμβόλια, γεγονός που θα ρίξει την τιμή τους. Έτσι θα μπορέσουν να διατεθούν σε όλες τις χώρες, και κυρίως σε μεγάλες ποσότητες στις ονομαζόμενες υποανάπτυκτες χώρες του τρίτου κόσμου. Γιατί μέχρι σήμερα σε αυτές τις χώρες έχουν διατεθεί λίγα εμβόλια. Κι όσο μένουν αμπόλιαστοι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες, τόσο οι πιθανότητες μετάλλαξης και διάδοσης του ιού και στους κατοίκους των άλλων χωρών αυξάνουν.
Οι δικοί μας ηγέτες, της Ευρώπης σφυρίζουν αδιάφορα. Το συζητάνε, θα δούνε, η Μέρκελ λέει όχι, άλλοι υποστηρίζουν τις φαρμακευτικές εταιρείες. Στη χώρα μας ο πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης, είχε πει «σιγά μην κρατικοποιήσουμε τις φαρμακευτικές εταιρείες». Τώρα οι ασχολούμενοι με τις δημόσιες σχέσεις του πρωθυπουργού προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι υπέρ, από παλιά. Για την ιστορία· ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κ. Τσίπρας είχε προτείνει την κατάργηση της πατέντας τον Ιανουάριο.
