Διασχίζω τον Μακρύ Γιαλό ανεβαίνοντας μετά τον Ναυτικό Όμιλο και στρίβω στο πρώτο στενό αριστερά.
Προς τη Φλωρίντα.
Ο δρόμος δεν έχει χάσει τίποτα από τη μαγεία που θυμάμαι από τότε που ήμουν μικρή.
Η ίδια θέα – αν και αρκετά διαφορετική – η ανηφόρα, ο χωματόδρομος, οι εξωτικές “βρωμούσες” και από κάτω στη γωνία εκεί στα βραχάκια οι παλιές εγκαταστάσεις των σκαφών.
Ανεβαίνω πάνω – πάνω, δεκάδες σκουπίδια μαζεμένα από τον αέρα κάτω από τα αλμυρίκια.
Τότε, ποτέ δεν βλέπαμε σκουπίδια.
Κάπου ο δρόμος σταματάει μια και είναι πια χτισμένα καινούργια σπίτια, κρύβοντας την ομορφιά των λόφων που με γοήτευαν τότε.
Πολλά από αυτά είναι άσχημα κτίσματα, αψυχολόγητα κακές κατασκευές, απομιμήσεις κακών κτιρίων και τόσο, μα τόσο αταίριαστα με τα παλιά πανέμορφα σπίτια της Σουράδας που χτίστηκαν κάποτε με μεράκι και πολιτισμό.
Τα λιμανάκια
Η πρόσβαση προς το λιμανάκι και την παραλιούλα του Άη-Γιάννη ήταν αδύνατη. Έπρεπε να πάω γύρω -γύρω για να φτάσω στο Μονόπετρο.
Τι ωραίες παραλίες, τι όμορφα νερά.
Ήταν οι πιο κοντινές παραλίες της πόλης μας και οι πιο όμορφες με άμμο και πράσινα νερά.
Κολυμπούσαμε όταν ήμασταν μικρά.
Τώρα τι καταφέραμε;
ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ.
Να είναι αμφίβολη η καθαριότητά τους και το αν ενδείκνυνται για κολύμπι.
Έτσι μαραζώνουν χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς να κάνει κάτι για να αποκαταστήσει ένα μέρος που θα μπορούσε να μοιάζει σαν “μικρό Μονακό”.
Ρίξτε μια ματιά όταν βρεθείτε προς τα εκεί. Τόσο εντυπωσιακό τοπίο!
Πολλά τα θέματα
Μαζί με πολλά άλυτα που ταλαιπωρούν τη Μυτιλήνη μας είναι κι εκείνα τα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν ούτε στη Χρυσομαλλούσα, ούτε στη Βοστάνη, ούτε σε πολλούς άλλους δρόμους και δημιουργούν μια μεγάλη ανασφάλεια στους ανθρώπους που περπατούν.
Το ατελείωτο θέμα με τον πεζόδρομο/ποδηλατόδρομο που κάποτε μας είπαν πως θα γίνει από τη Σουράδα μέχρι την Κράτηγο και που χρόνια τώρα τον περιμένουμε.
Ομολογώ πως η Δημοτική Αρχή έχει βάλει σε προτεραιότητα την καθαριότητα της πόλης και την διόρθωση της ασφάλτου, που είναι εμφανής και πόσο χαίρομαι γι’ αυτό.
Αλλά πόσο θα ήθελα να πλένανε κι αυτούς τους παν-βρόμικους κάδους σκουπιδιών που ζέχνουν και αλλοιώνουν την προσωπικότητα αυτής της πόλης.
Δώστε σημασία σ’ αυτή την πόλη. Είναι τόσο δύσκολο;
Μυζηθρόπιτα με μέλι
Υλικά
Για τη ζύμη
- 500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
- 2 αυγά
- 4 κουτ. σούπας λάδι
- 1 φλιτζ. νερό, ίσως και παραπάνω
- 150 γρ. βούτυρο πρόβειο, λιωμένο
Για τη γέμιση
- 1 κιλό φρέσκια μυζήθρα ή ανθότυρο νωπό
- 1 φλιτζ. μέλι
- 3 αυγά
Για από πάνω
- 1 κ.σ. κανέλα
- 1 φλιτζ. μέλι
Εκτέλεση
Για τη Ζύμη
- Σε ένα μεγάλο μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι, κάνουμε μια λακκούβα στο κέντρο και ρίχνουμε τα αυγά, το λάδι και λίγο από το νερό.
- Ανακατεύουμε τα υλικά και προσθέτουμε σταδιακά το υπόλοιπο νερό ή όσο χρειάζεται ώστε να φτιάξουμε μια ζύμη ελαστική.
Για τη Γέμιση
- Βάζουμε σε ένα μπολ το τυρί, το μέλι και τα αυγά και ανακατεύουμε καλά μέχρι να φτιάξουμε ένα ομοιογενές μείγμα.
- Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
- Βουτυρώνουμε ένα ταψί (25 x 35 εκ.).
- Χωρίζουμε τη ζύμη σε δύο κομμάτια.
- Ανοίγουμε με τον πλάστη το ένα κομμάτι ζύμης φροντίζοντας να καλύψει και τα τοιχώματα.
- Το στρώνουμε στο ταψί και απλώνουμε πάνω του τη γέμιση.
- Ανοίγουμε και το δεύτερο κομμάτι ζύμης σε λεπτό φύλλο και καλύπτουμε τη γέμιση.
- Χαράσσουμε την πίτα σε ρόμβους και την ψήνουμε για περίπου 30 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.
- Αμέσως μόλις τη βγάλουμε και όσο είναι ζεστή, την περιχύνουμε με την 1 κούπα μέλι.
- Την αφήνουμε να κρυώσει καλά, πασπαλίζουμε με την κανέλα και σερβίρουμε.
