Καλλιεργεί χωράφια με οπωροφόρα δέντρα κάπου στην Μακεδονία και τα εμπορεύεται στη Λέσβο. Δεν μπορεί όμως να βρει εργάτες! Προσφέρει επτάωρη εργασία με 40 ευρώ, μεταφορά με δικά του έξοδα, διάλειμμα για φαγητό για το οποίο θα επιβαρύνεται ο ίδιος, καφέδες, αναψυκτικά επίσης δικά του. Δεν πάνε. Το ανεβάζει στα 50 ευρώ. Τίποτα πάλι. Γυρίζει στα καφενεία των χωριών ψάχνοντας εργάτες. Τίποτα. «Προτιμούν τα καφενεία κι ας μην έχουν δουλειά», λέει χαρακτηριστικά. Πολλοί αρκούνται στα διάφορα επιδόματα που εάν δικαιούται και η γυναίκα, μια χαρά τα βγάζουν πέρα. Άλλωστε τι απαιτήσεις να έχει το χωριό;
Αλλά θα έχετε παρατηρήσει και στη Λέσβο κάμποσα μαγαζιά να εμφανίζουν ανακοινώσεις για προσωπικό. Δεν είναι λίγοι οι επαγγελματίες στο νησί μας που επίσης ξεμένουν από εργάτες. Στις αρχές της τουριστικής σεζόν, δημοσιεύθηκαν μελέτες που εμφάνιζαν την ανάγκη να εισαχθούν στην χώρα μας 200.000 αλλοδαποί, 80.000 για τον τουρισμό και τουλάχιστον 120.000 για τον κατασκευαστικό κλάδο! (Εφημερίδα Συντακτών 25/6). Ελληναράδες μεν, αλλά θα πρέπει να φέρουμε μετανάστες για να φάμε κάνα καρπούζι ή να μας σερβίρουν το καφεδάκι μας. Και καλά που υπάρχουν οι φοιτητές στη Μυτιλήνη και με τα partime μας φέρνουν τον καφέ. Αλλιώς θα πηγαίναμε μόνοι μας και δεν θάχαμε χρόνο να λύσουμε τα προβλήματα της Ελλάδας και του ντουνιά όλου…
ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΑΛΑΒΟΣ
