- H Όλχα περιγράφει εφιαλτικές εικόνες από το σφυροκόπημα των Ρώσων στο Νικολάεφ, που σημάδεψαν τον 9χρονο γιο της
- Πιο αργές οι διαδικασίες χορήγησης καθεστώτος προσωρινής προστασίας στην Ελλάδα απ’ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες
Ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της επιχειρεί να κάνει η Όλχα και ο εννέα ετών γιος της, που εγκατέλειψαν το πολιορκημένο Νικολάεφ στην Ουκρανία πριν από 20 μέρες. Ξεκίνημα, που το επιχειρούν από τη Λέσβο, όπου βρέθηκαν αφήνοντας πίσω τη μητέρα της και αποδεχόμενοι την πρόσκληση φίλων τους που βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα τους μετά την εισβολή των Ρώσων, τους πρότειναν να έρθουν στο νησί μας μέχρις ότου «ηρεμήσουν τα πράγματα», κάτι που όμως δεν φαίνεται να συμβαίνει πριν το ερχόμενο φθινόπωρο.
«Το Νικολάεφ δεχόταν συνεχώς αεροπορικές επιθέσεις, μέρα και νύχτα. Ακούγαμε συνεχώς βόμβες να εκρήγνυνται και κάθε δύο ώρες ηχούσαν οι προειδοποιητικές σειρήνες. Τα γύρω χωριά έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, αλλά ο Ουκρανικός στρατός αμύνεται σκληρά και κρατά ακόμη την πόλη» αναφέρει η Όλχα στα «ΝΕΑ της Λέσβου», περιγράφοντας μια εφιαλτική κατάσταση, χωρίς να παραλείψει όμως να επαινέσει τους συμπατριώτες της κατοίκους της πόλης, που ζούσε μέχρι πριν λίγες μέρες, για τον αγώνα τους. Σχολιάζει χαρακτηριστικά πως οι αρχές από γειτονικές πόλεις ουσιαστικά ευχαριστούν δημόσια τους κατοίκους του Νικολάεφ για την αντίστασή τους στη ρωσική εισβολή, καθώς αυτή ουσιαστικά ανατρέπει την επέλαση του ρωσικού στρατού μέχρι και τις δικές τους περιοχές.
Δύσκολη αρχή
Η Όλχα έφτασε στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου, λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα του πολέμου στην Ουκρανία και 20 μέρες μετά ο μικρός γιος της είναι ένα από τα πρώτα παιδιά, που εγγράφηκαν σε δημοτικό σχολείο της Μυτιλήνης και συγκεκριμένα στην Γ’ τάξη του 11ου Δημοτικού Σχολείου της πόλης. Οι πρώτες μέρες, όμως, ιδιαίτερα για το παιδί της ήταν δύσκολες και το τραύμα που του άφησε το σφυροκόπημα των εισβολέων στην πόλη τους εμφανές. «Κάποια μέρα, όταν πρωτοφτάσαμε στη Μυτιλήνη, άκουσε πολεμικά αεροπλάνα να πετούν πάνω από την πόλη και άρχισε να κλαίει κατατρομαγμένο. “Όχι πάλι μαμά, ξεκινά πάλι” έλεγε και φοβόταν ότι θα μας βομβάρδιζαν ξανά», αποκαλύπτει η μητέρα του, σημειώνοντας πως ευτυχώς φαίνεται πως έχει προσαρμοστεί στη νέα τους ζωή.
Σε αυτό, άλλωστε, φαίνεται πως βοήθησαν μεταξύ άλλων και οι νέοι του συμμαθητές και η επιστροφή σε ένα σχολικό περιβάλλον. Όπως είχε μεταφέρει στα «ΝΕΑ της Λέσβου», η Διευθύντρια του σχολείου Κατερίνα Γιαννακού, από την πρώτη στιγμή που το παιδί βρέθηκε στο σχολείο ήταν χαμογελαστό και εμφανώς χαρούμενο. «Οι συμμαθητές του πραγματικά το αγκάλιασαν και σε αυτό βοήθησε επιπλέον και η δασκάλα του τμήματος, που είναι παρούσα στα διαλείμματα και φροντίζει ώστε το παιδί να “ενταχθεί” με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο σύνολο των συμμαθητών του», αναφέρει η ίδια.
Δεν λείπουν, ωστόσο, και οι δυσκολίες καθώς το παιδί μιλά μόνο ουκρανικά, γεγονός που δυσχεραίνει την επικοινωνία μαζί του και βέβαια το εκπαιδευτικό έργο. «Το μεγαλύτερο μέρος του ωραρίου το περνά στο τμήμα υποδοχής, που έτσι κι αλλιώς έχουμε στο σχολείο μας, ενώ και η δασκάλα του κανονικού τμήματος έχει εκδηλώσει το ενδιαφέρον της όσο μπορεί και μετά το πέρας των μαθημάτων να το βοηθήσει για να είναι ταχύτερη η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας», δηλώνει η κ. Γιαννακού.
Αργές διαδικασίες
Αυτή την περίοδο η Όλχα έχει ήδη ξεκινήσει να μαθαίνει λίγα ελληνικά, τα οποία θα τη βοηθήσουν όχι μόνο στην επικοινωνία της με τους ντόπιους, αλλά ενδεχομένως και στο να βρει κάποια δουλειά. Άλλωστε, αν και αυτό το μήνα είχε την ευκαιρία να εργαστεί μέσω διαδικτύου για τη θέση της διευθύντριας μίσθωσης σε ένα πολυκατάστημα αυστριακών συμφερόντων στο Νικολάεφ, και να λάβει κανονικά τον μισθό του Μαρτίου, κανείς δεν μπορεί να της εγγυηθεί πως αυτό θα γίνει και τον επόμενο μήνα. Όπως δεν μπορεί να της εγγυηθεί και το πότε θα είναι ασφαλές να επιστρέψει στην πατρίδα της.
«Απ’ ό,τι μας έχουν πει γενικά δεν προβλέπουν να είναι ασφαλές να επιστρέψουμε στο Νικολάεφ πριν το τέλος του καλοκαιριού» δηλώνει, επισημαίνοντας πως το μέλλον της είναι τουλάχιστον αβέβαιο, γεγονός που την σπρώχνει στο να κάνει άμεσα ενέργειες για να διασφαλίσει εισόδημα για εκείνη και το παιδί της. Εμπόδιο σε αυτό; Η γραφειοκρατική διαδικασία για να λάβει τα απαραίτητα έγγραφα.
«Φίλοι και γνωστοί που πήγαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν λάβει ήδη ό,τι έγγραφα χρειάζονται, ώστε να μπορούν να μείνουν νόμιμα στη χώρα για τουλάχιστον ένα χρόνο και να δουλέψουν εκεί. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο αργά, δεν έχουμε πάρει ακόμη αυτά τα έγγραφα», αναφέρει για τη διαδικασία χορήγησης καθεστώτος προσωρινής προστασίας, το οποίο σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου μπορεί να χορηγηθεί και σε έως και 3 μήνες μετά την άφιξη ενός Ουκρανού πρόσφυγα στη χώρα μας.
H εξέλιξη των γεγονότων στην Ουκρανία και το πώς θα καταφέρει να προσαρμοστεί εκείνη και ο γιος της στη νέα τους ζωή στη Λέσβο και στην Ελλάδα, θα παίξει καθοριστικό ρόλο για το αν και πότε θα επιστρέψει στην πατρίδα της.
Πάνω από 15.000
Η Όλχα και ο γιος της είναι μόλις δύο από τους χιλιάδες πρόσφυγες από την Ουκρανία, που έχουν φτάσει στη χώρα μας από το ξεκίνημα του πολέμου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου, από τις 23 Φεβρουαρίου μέχρι και τις 27 Μαρτίου στην Ελλάδα έχουν φτάσει 15.051 Ουκρανοί, με τον μέσο όρο αφίξεων να είναι περίπου στα 450 άτομα την ημέρα.
Η μέγιστη διάρκεια παραμονής από την άφιξή τους στην Ελλάδα είναι 90 ημέρες (15 ημέρες με δικαίωμα ανανέωσης για άλλες 75 ημέρες). Ωστόσο, εντός του διαστήματος αυτού, έχουν δικαίωμα να αιτηθούν καθεστώτος προσωρινής προστασίας ενός έτους με δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων, όπου απαιτείται, υπάρχει δυνατότητα βραχυχρόνιας φιλοξενίας στην ανοιχτή δομή της Σιντικής Σερρών, για όσους το επιθυμούν, ενώ στην περίπτωση ασυνόδευτων ανηλίκων, ενεργοποιείται ο Εθνικός Μηχανισμός Εντοπισμού και Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων του Υπουργείου για τη μεταφορά των παιδιών σε ειδικές δομές επείγουσας φιλοξενίας και κατόπιν ακολουθείται η προβλεπόμενη διαδικασία ταυτοποίησης (αν είναι απαραίτητο) και επιτροπείας.
