Δεν μπήκε καλά ο Σεπτέμβρης.
Όχι πως το φετινό καλοκαίρι ήταν καλύτερο.
Πυρκαγιές, πλημμύρες, βία στους δρόμους.
Μια Ελλάδα άνω-κάτω.
Στη Θεσσαλία, ακόμα συνεχίζονται οι επιχειρήσεις διάσωσης μετά την επέλαση της κακοκαιρίας.
Ανάγκες μεγάλες για φαγητό, νερό, φάρμακα, ρούχα, σπίτια να στεγάσουν τους πλημμυροπαθείς.
Αποκομμένα χωριά. Κινδυνεύουν άνθρωποι.
Η Εθνική οδός σαν λίμνη.
Το βιος των ανθρώπων πνιγμένο στα νερά.
Χάθηκε η μικρή παραλία στον Πλατανιά που περνάγαμε όμορφα καλοκαίρια στο Καλύβι του Αχιλλέα.
Γυναικοκτονία, αυτοκτονία στη Θεσσαλονίκη.
Πυροβολισμοί με 6 νεκρούς, στη Λούτσα.
Καταστροφικός σεισμός στην πόλη Μαρακές της παγκόσμιας κληρονομιάς, τη μαγική Μεντίνα του Μαρόκου.
Νo news, good news
Η ψυχολογία του λαού μας στα Τάρταρα.
Αβάσταχτη η πραγματικότητα.
Όλοι αδύναμοι μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής.
H κλιματική κρίση δημιουργεί ζητήματα που ξεπερνούν τα εθνικά δεινά. Το καλοκαίρι ο παρατεταμένος καύσωνας οδήγησε στις μεγάλες φωτιές και τώρα ο Daniel έριξε τη χώρα μέσα σε έναν απύθμενο βούρκο.
Μήπως είναι πλέον στιγμή για βαθιά περισυλλογή;
Τέχνη… για να πάρουμε τα πάνω μας
Αντιγράφω το ποστ της Αθηνάς Ραπίτου:
«Αν μπροστά στο ζόφο, την απόγνωση και την εθνική καταστροφή, η Τέχνη σας κρατάει ακόμα όρθιους μην χάσετε την έκθεση Δημοσθένης Σκουλάκης / Dimos Skoulakis – Αθανάσιος Μακρής στους παλιούς σταύλους του Όθωνα, που επιμελήθηκε η Ελένη Αθανασίου και ανταγωνίζεται στα ίσα μεγάλα εικαστικά γεγονότα του εξωτερικού, στήνοντας ένα μικρό ΜοΜΑ στο άγνωστο για τους Αθηναίους πάρκο Τρίτση.
Οι δυτικές υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας στέλνουν ένα παρήγορο μήνυμα. Υπάρχει ακόμα χώρος για την ομορφιά. Κάποιοι άνθρωποι αντιστέκονται στη φτήνια, την ανικανότητα, αλλά και την αλητεία της αρπαχτής, που άλλοτε μας καίει και άλλοτε μας πνίγει.
Στην Ελλάδα της στάχτης και της λάσπης σέρνουν αθόρυβα μαζί με άλλους ρομαντικούς – ουτοπιστές το κάρο μιας Ελλάδας που αξίζει να αγαπάς!
Είσοδος ελεύθερη. Διάρκεια έκθεσης έως τις 12 Νοεμβρίου».
Το Νεγκρόνι του Νίκου
Έντονα πορφυρό χρώμα, μεθυστικό άρωμα με έντονο εσπεριδοειδές, γεύση αξέχαστη, με επίγευση μια γοητευτική πικράδα που απογειώνει.
Το Negroni πρωτοεμφανίστηκε στη Φλωρεντία περίπου το 1919 από τον Κόμη Camillo Negroni και σύντομα κατάφερε να ξεχωρίζει ανάμεσα στις φλεριόζες συναθροίσεις των Avan guard της εποχής.
Γέμισαν τα μπαρ, οι δεξιώσεις στα grand σαλόνια και τα σπιτικά σουαρέ σε όλο τον κόσμο μ’ ένα κοκτέιλ που αποτέλεσε status.
Εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει η αρμονία και η ισορροπία της γεύσης. Κάποιοι το θεωρούν απολύτως ανδρικό κοκτέιλ. Η έντονη προσωπικότητά του δημιουργεί τις γωνιές ενός στιβαρού ποτού. Όμως τελικά τίποτα δεν απαγορεύει τις γυναίκες να γίνουν λάτρεις του.
Άπειρες οι παραλλαγές του Νεγκρόνι σχεδόν όσες και οι μπάρμαν.
Το σημαντικό είναι ότι έχει επανέλθει στη μόδα για να μας εκπλήξει, να μας ξυπνήσει και να μας ξεσηκώσει, όπως κανένα άλλο κλασικό κοκτέιλ.
Στο σπίτι μας δεν λείπουν ποτέ τα υλικά για ένα Νεγκρόνι που αποτελεί την απόλυτη συνταγή, έμπνευση του Νίκου. Η καινοτομία, το χαρμάνι των βερμούτ και η φλούδα νεραντζιού από τις νεραντζιές του δρόμου.
Negroni με φλούδα από νεράντζι
Υλικά
- 33% gin (διαλέξτε ένα gin με έντονο κέδρο)
- 33% campari
- 33% χαρμάνι από βερμούτ που αποτελείται από 10% Rosso Antiquo, 10% Antica Formula, 8% Punt e mess, 5% Neuilly Prat
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε πρώτα τα βερμούτ να ομογενοποιηθούν. Βάζουμε σε χαμηλό ποτήρι σφαίρα πάγου και ρίχνουμε τα 3 υλικά έτσι ώστε να σοκαριστούν από την πτώση της θερμοκρασίας. Έτσι θ’ «ανοίξουν» τα αρώματά τους και δημιουργείται η απαιτούμενη σπιρτάδα.
Ανακατεύουμε και προσθέτουμε μια φλούδα από νεράντζι.
