Ήμασταν όλοι μας πιο νέοι, πιο γρήγοροι σε όλα, πιο αυθόρμητοι και πιο ανακατεμένοι.
Ήμασταν στο νησί κι είχαμε αποφασίσει από το χειμώνα πώς και πού θα κάνουμε Πάσχα.
Η πρόσκληση άλλωστε ήταν διαχρονική.
Ο Κώστας ήταν πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά, όπως πάντα ανοιχτό ήταν και το σπίτι του για όλους τους αγαπημένους του φίλους.
Ειδικά αυτό το μαγικό σπίτι στο λόφο του Μολύβου, ακριβώς κάτω από το κάστρο.
Ένα σπίτι που από τη βεράντα βλέπαμε την ωραιότερη δύση του κόσμου, καθώς ο Ήλιος έπεφτε μέσα στη θάλασσα με φόντο το λιμανάκι του Μολύβου με τις ψαρόβαρκες και τα καΐκια.
Αυτό το Πάσχα, στην πίσω αυλή οι πεζούλες γέμισαν μαξιλάρια, ήρθε η Λίλιαν, από τη Θεσσαλονίκη, κι άλλοι φίλοι, και οι δικοί μου καλεσμένοι – λίγο ξινοί, αλλά τους ανατρέψαμε την ξινίλα- κάτι άλλοι γείτονες, ο Νίκος, η Πέγκυ και η Καλλιόπη – κλασικά – κι άλλοι κι άλλοι!
Η ενέργεια διάχυτη!
Ένα ευχαριστώ σε όσους ομορφαίνουν την ζωή μου!
Η ευγνωμοσύνη στο σύμπαν.
Ήταν μια στιγμή από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ όχι μόνο γιατί περνάς καλά, αλλά γιατί συνειδητοποιείς πως είσαι πολύ τυχερός που το ζεις.
Θυμάμαι τ’ αρνιά να σουβλίζονται στην αυλή, μουσικές, κρασί και ούζα, τραπέζια μέσα-έξω φορτωμένα με παραδοσιακούς μεζέδες, γλέντι τρικούβερτο.
Μου είχε ζητήσει να φέρω γιαλαντζήδες και σαλάτα. Το κεραμικό μπολ της σαλάτας είναι ακόμα στο σπίτι του Μολύβου. Το κράτησε γιατί του άρεσε και γιατί ήταν γεμάτο αγάπη.
Ήμασταν όλοι μαζί αγαπημένοι, χαρούμενοι, όλοι παρόντες στη γιορτή.
Ο Κωστής μας έδινε το τέμπο.
Μοίραζε κλειδιά του σπιτιού για να ερχόμαστε κι όταν ακόμα δεν ήταν εκείνος εκεί. Ήθελε να ζει το σπίτι και να γεμίζει ενέργεια από φίλους αγαπημένους.
Ένα Πάσχα υπέροχο!
Χαράς ευαγγέλια, σαν να μην υπάρχει αύριο.
Πρόσχαρες φωνές, ενθουσιασμός, φαγοπότια.
Έτσι ήταν πάντα η ζωή δίπλα σ’ αυτό το φίλο από καρδιάς, που πριν λίγους μήνες μας άφησε για πάντα έτσι αναπάντεχα και χωρίς να μας προειδοποιήσει.
Θα λείπει πάντα, αλλά και θα βρίσκεται πάντα στις καρδιές μας!
Γύρω από ένα τραπέζι με σαρδέλες και λακέρδα, σε μια μπάρα με τζιν τόνικ, σε μια θάλασσα να γκαζώνει το φουσκωτό του.
Κάθε Πάσχα θα θυμάμαι εκείνο το υπέροχο Πάσχα στο Μόλυβο με τον Κώστα και τους φίλους μας.
Καλή Ανάσταση!
Πασχαλινή πίτα με πρόβειο γάλα χωρίς φύλλο
Υλικά
1 λίτρο πρόβειο γάλα
4 αυγά
3/4 φλιτζ. αλεύρι σταρένιο, κοσκινισμένο
1/2 φλιτζ. σιμιγδάλι ψιλό
3 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα
3 κ.σ. μάραθος ή άνηθος ψιλοκομμένος
3 κ.σ. δυόσμος, ψιλοκομμένος
1/2 φλιτζ. ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Εκτέλεση
Ζεσταίνουμε το γάλα σε κατσαρόλα, ανακατεύοντας συχνά για να μην «πιάσει».
Μόλις ζεσταθεί καλά, ρίχνουμε το σιμιγδάλι ψιχαλιστά και το αλεύρι διαλυμένο σε λίγο κρύο γάλα, συνεχίζοντας το ανακάτεμα, μέχρι να δέσει η κρέμα.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει. Έπειτα προσθέτουμε τα αυγά χτυπημένα.
Προσθέτουμε το λάδι, τα κρεμμυδάκια, τον μάραθο και τον δυόσμο και ανακατεύουμε καλά. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C.
Λαδώνουμε ένα ταψί διαμέτρου 30-32 εκ. και ρίχνουμε την κρέμα. Ψήνουμε για 50 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια
Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο, κόβουμε και σερβίρουμε ζεστή.
Ήταν ένα Πάσχα πριν από μερικά χρόνια
