Είναι πέρα από σίγουρο πως τα χρώµατα γεννούν συναισθήµατα, συγκινούν, αφυπνίζουν, ταρακουνούν, διεγείρουν και προκαλούν.
Σίγουρα έχετε αντιληφθεί πως όταν ένα άτομο είναι σε καλή διάθεση, επιλέγει πιο έντονα χρώματα. Λέγεται πως οι εργαζόμενοι αποδίδουν καλύτερα σε έναν φωτεινό χώρο, µε ευχάριστα χρώµατα απ’ ό,τι σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο χώρο.
- Το λευκό σαν ουδέτερο δείχνει την καθαρότητα, το φως, την καλοσύνη.
- Το κόκκινο είναι το χρώμα του κινδύνου και αντιπροσωπεύει το σώµα, την ενεργητικότητα, τη ζωτικότητα, τη σεξουαλικότητα.
- Το κίτρινο εκφράζει σοφία, την κατανόηση, τη νιότη.
- Το μωβ συνδέεται με το σύμπαν, ενώ το ροζ με την αγνότητα.
- Το πράσινο την αρμονία και
- το μαύρο είναι το χρώμα κύρους!
- Το μπλε αντιπροσωπεύει την αθανασία, την αγνότητα, τη σοφία, και την ψυχρότητα.
Τα χρώματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προσδίδουν και προδίδουν!
Η ζωή μας είναι συνυφασμένη με τα χρώματα. Γι’ αυτό όταν τρώμε ή πίνουμε χρειάζεται η ποικιλία χρωμάτων.
Η υπέροχη φρεσκάδα τους μας βοηθά να αποφεύγουμε τα εμπόδια και να καθαρίζουμε την ψυχή μας και τις σκέψεις μας.
Το χρώμα του… κρασιού επίσης!
Είναι από τα μαγικά χαρακτηριστικά των αλκοολούχων ποτών, τα μηνύματα που στέλνουν μέσα από το χρώμα τους, το άρωμά τους και τη γεύση τους. Όμως ειδικά με το κρασί αυτό είναι κάτι παραπάνω από μαγεία, είναι και βαθιά γνώση, είναι και… ωραίο παιχνίδι.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το χρώμα. Αν πιάσουμε το ποτήρι από το ποδαράκι του, από την κολόνα του μια και μιλάμε για κολονάτο, και το γείρουμε ελαφρά, μπροστά από μια λευκή επιφάνεια ή κόντρα στο φως, τότε θα δούμε με ένταση το χρώμα του κρασιού.
Για τα λευκά κρασιά, το χρώμα πρέπει να είναι λαμπερό και διαυγές. Η χρωματική παλέτα που κινούνται τα λευκά είναι από αχνοκίτρινο με πράσινες ανταύγειες, ανάλογα με την ποικιλία και την φρεσκάδα του, μέχρι χρυσοκίτρινο, αν είναι παλαιωμένο. Αν το λευκό που ανοίξουμε είναι από κίτρινο σκούρο, που έχει και χάλκινες ανταύγειες μέχρι να πλησιάζει το ανοικτό χρώμα του κονιάκ, τότε θα πρέπει να μας βάλει σε υποψίες. Αν, λοιπόν, το λευκό κρασί έχει έντονα χρυσαφένιο χρώμα και δεν έχει περάσει από βαρέλι, τότε καλύτερα να το δοκιμάσουμε με προσοχή.
Για τα κόκκινα κρασιά θα πρέπει το χρώμα τους πάλι να είναι λαμπερό, ζωηρό και διαυγές. Αν είναι έντονα κόκκινο, στο χρώμα του φρέσκου αίματος, πιθανόν και με μαβιές ανταύγειες, τότε έχουμε να κάνουμε με ένα φρέσκο κρασί, που έχει οινοποιηθεί για να καταναλωθεί φρέσκο. Αν έχει γλυκάνει το χρώμα και έχει αποκτήσει καστανοκόκκινες νότες, τότε μιλάμε για ένα ώριμο κρασί που έχει γνωρίσει το βαρέλι και την ραστώνη της φιάλης, πριν φθάσει στο τραπέζι. Αν τώρα το καστανοκόκκινο χρώμα είναι θαμπό και σκοτεινό, τότε μάλλον ο οίνος αυτός έχει πεθάνει και έχει μπει σε πορεία οξείδωσης, για να μετατραπεί σε ένα ωραίο ξίδι.
Χταποδάκι στο φούρνο
Υλικά
- 1 χταπόδι περίπου 2 κιλά, καθαρισμένο
- 1 φύλλο δάφνης
- 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
- 5 κόκκοι πιπέρι
Για τη σάλτσα
- 150 ml ελαιόλαδο
- 30 ml ξίδι από κρασί
- 2 κουτ. σούπας χυμός λεμονιού
- 1 κουτ. σούπας φύλλα φρέσκου δυόσμου ή ρίγανης ή 1 κουτ. γλυκού ξερά
- 1 κουτ. σούπας σάλτσα πέστο
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200° C.
- Πλένουμε καλά το χταπόδι, το στραγγίζουμε, το βάζουμε σε ταψί που να το χωράει ακριβώς με τις βεντούζες προς τα πάνω, ρίχνουμε τη δάφνη, το πιπέρι και το σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο, ώστε να ψηθεί μέσα στα υγρά του για περίπου 45 λεπτά – 1 ώρα.
- Προς το τέλος αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο για να πάρει χρώμα.
- Το φουρνιστό χταπόδι έχει πιο μαστιχωτή υφή.
- Με τα υγρά που θα βγάλει στο ταψί φτιάχνουμε πιλάφι.
Σάλτσα
- Χτυπάμε στο μούλτι το λάδι, το ξίδι και τους χυμούς, μέχρι να γίνει μια λεία σάλτσα, την οποία βάζουμε σε μπολ.
- Πριν σερβίρουμε, προσθέτουμε στη σάλτσα το πέστο.
- Βάζουμε το χταπόδι στην πιατέλα, το χωρίζουμε στα πλοκάμια του και περιχύνουμε με τη σάλτσα.
